Zaterdag 20 mei stond het vrijwilligersuitje op de kalender. Onder begeleiding van stadsgidsen waren een korte en een lange wandeling uitgezet door 'thuishaven' Terneuzen. 88 Vrijwilligers hadden zich aangemeld. De start was in het centrum, midden in de haven, althans waar hij vroeger was gesitueerd. We kregen uitleg over het ontstaan van de havenplaats en zijn naam. Het begon allemaal op een schor die de contouren had van een neus: Ter Nose was geboren en werd uiteindelijk Terneuzen. Onze gids vertelde prachtige details over de drang om stadsrechten te krijgen, de strijd tussen de 'Ollanders' en de Spanjaarden, de grens tussen protestanten en katholieken en hoe de Kersstraat aan zijn naam kwam: gewoon een verbastering van kaars. We gingen door de kronkelende steegjes van Oud-Terneuzen naar het gebied rond het Stadhuis, waar we werden gewezen op de maritieme elementen in de gebouwde omgeving. Hett stadhuis lijkt een schip, de voormalige ING-bank een onderzeeër, er was een golf te ontdekken in de vorm van een bushokje, of omgekeerd en de toegang tot de stad is toch echt een sluis. Er lag een verdwaalde potvis. Natuurlijk kon de gids niet om het al dan niet ware verhaal over de Vliegende Hollander heen.
Op de Scheldeboulevard werd stilgestaan bij de talrijke beelden. Terug in de stad hoorden we de details over het arsenaal. Terneuzen was immers een vesting die verdediging vereiste. Even mochten we nog een blik werpen in de prachtige 'oude' Amsterdamse bank waarin het schoolmuseum huist. Om te eindigen op de plaats waar ooit een katholieke kerk stond die vanwege verzakking is gesloopt. Maar de plaats van het altaar is er nog en de vorm van schip en zijbeuken is door mooie bomen weergegeven. Een leuke en educatieve wandeling onder een stralende zon. "We krijgen wat we verdienen" voegde onze gids toe.
De middag werd afgesloten met een gezellig samenzijn, waarbij de voorzitter Hanneke Berbée alle vrijwilligers nog eens complimenteerde met het vele werk in 2022, wat niet direct het gemakkelijkste jaar was.
Stadsgids Hanneke van Haelst verhaalt over het Andreas Vesalius-beeld (Andries van Wesel), een Vlaamse arts en anatoom
